เคร่ง

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຄັ່ງ (เคั่ง), ภาษาคำเมือง ᨣᩕᩮ᩠᩵ᨦ (คเร่ง), ภาษาเขิน ᨤᩮ᩠᩵ᨦ (เฅ่ง), ภาษาไทลื้อ ᦆᦲᧂᧈ (ฅี่ง), ภาษาไทใหญ่ ၶဵင်ႈ (เข้ง)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		เคฺร็่ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	krêng
	ราชบัณฑิตยสภา	khreng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰreŋ˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา

เคร่ง (คำอาการนาม การเคร่ง)

1. ถือปฏิบัติตามระเบียบข้อบังคับ

   พระเคร่งวินัย