เฆี่ยน

ภาษาไทย

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨡ᩠ᨿ᩶ᩁ (ขย้ร), ภาษาลาว ຂ້ຽນ (ข้ย̂น); การสะกดคำถูกปนเปื้อนมาจาก ฆ่า

การแบ่งพยางค์		เคี่ยน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kîian
	ราชบัณฑิตยสภา	khian
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰia̯n˥˩/^{(สัมผัส)}

เฆี่ยน (คำอาการนาม การเฆี่ยน)