ข้ามไปเนื้อหา

เฆี่ยน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨡ᩠ᨿ᩶ᩁ (ข‍ย้ร), ลาว ຂ້ຽນ (ข้‍ยน); การสะกดคำถูกปนเปื้อนมาจาก ฆ่า

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์เคี่ยน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkîian
ราชบัณฑิตยสภาkhian
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰia̯n˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา

[แก้ไข]

เฆี่ยน (คำอาการนาม การเฆี่ยน)

  1. ตีด้วยหวายหรือไม้เรียว เป็นการลงโทษ
  2. (ภาษาปาก, สแลง) เร่งความเร็ว, เอาชนะคู่แข่งขันอย่างขาดลอย