เจ๊ง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 腫／肿 (zêng2, “บวม; อืด”), ตัดมาจากสำนวน 腫餃／肿饺 (zêng2 giao2, “สถานการณ์ที่ไม่อาจเยียวยาได้”, แปลตรงตัวว่า “เกี๊ยวอืด”)[1]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | เจ็๊ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | jéng |
| ราชบัณฑิตยสภา | cheng | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕeŋ˦˥/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
เจ๊ง (คำอาการนาม การเจ๊ง)