เถลิง

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาเขมร ថ្លើង (ถฺเลิง) หรือ លើង (เลิง)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ถะ-เหฺลิง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tà-lə̌əng
	ราชบัณฑิตยสภา	tha-loeng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tʰa˨˩.lɤːŋ˩˩˦/(สัมผัส)

คำกริยา

เถลิง (คำอาการนาม การเถลิง)

1. ขึ้น

ลูกคำ

• เถลิงศก

 

คำคุณศัพท์

เถลิง

1. (ล้าสมัย) ขึ้นหนุ่ม, ขึ้นเปลี่ยว