ข้ามไปเนื้อหา

เบญจ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาบาลี ปญฺจ (ห้า)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์
{เสียงสระสั้น}
[เสียงสมาส]
เบน-จะ-
[เสียงสมาส]
เบ็น-จะ-
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbeen-jà-ben-jà-
ราชบัณฑิตยสภาben-cha-ben-cha-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/beːn˧.t͡ɕa˨˩.//ben˧.t͡ɕa˨˩./

หมายเหตุ: พจนานุกรมฯ ฉบับเก่า อ่านว่า [เบน-] ต่อมาฉบับ พ.ศ. 2554 เปลี่ยนเป็น [เบ็น-]

เลข

[แก้ไข]

เบญจ

  1. (ภาษาหนังสือ) ห้า

ลูกคำ

[แก้ไข]