เว๋า
ภาษาแสก[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *C̥.bawᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เบา, ภาษาคำเมือง ᨷᩮᩢᩤ (เบัา), ภาษาลาว ເບົາ (เบ็า), ภาษาไทลื้อ ᦢᧁ (เบา), ภาษาเขิน ᨷᩮᩢᩤ (เบัา), ภาษาไทใหญ่ မဝ် (มว) หรือ ဝဝ် (วว), ภาษาไทใต้คง ᥛᥝ (เมา), ภาษาอาหม 𑜉𑜨𑜧 (มอ̂ว์), ภาษาจ้วง mbaeu
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เว๋า
- เบา (ไม่หนัก)