ข้ามไปเนื้อหา

เว๋า

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เว่า และ เว้า

ภาษาแสก

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *C̥.bawᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เบา, ภาษาคำเมือง ᨷᩮᩢᩤ (เบัา), ภาษาลาว ເບົາ (เบ็า), ภาษาไทลื้อ ᦢᧁ (เบา), ภาษาเขิน ᨷᩮᩢᩤ (เบัา), ภาษาไทใหญ่ မဝ် (มว) หรือ ဝဝ် (วว), ภาษาไทใต้คง ᥛᥝ (เมา), ภาษาอาหม 𑜉𑜨𑜧 (มอ̂ว์), ภาษาจ้วง mbaeu

คำคุณศัพท์

[แก้ไข]

เว๋า

  1. เบา (ไม่หนัก)