ไขว้โรง

ภาษาไทย

รากศัพท์

ไขว้ +‎ โรง; เดิมเป็นภาษาใช้ในการพนันหวย ก ข มีตัวโรงเช้า โรงคํ่า เมื่อผู้แทงระบุตัวแทงแล้ว ถ้าหากตัวออกกลับกันเสีย ก็เรียกว่า ขุนบาลกินอย่างไขว้โรง

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไคฺว่-โรง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kwâi-roong
	ราชบัณฑิตยสภา	khwai-rong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰwaj˥˩.roːŋ˧/^{(สัมผัส)}

คำกริยาวิเศษณ์

ไขว้โรง

(ล้าสมัย) กลับ ตรงกันข้าม

คำพ้องความ

โอละพ่อ