โรง

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩁᩰᩫ᩠ᨦ (โร็ง), ลาว ໂຮງ (โฮง), ไทลื้อ ᦷᦣᧂ (โฮง), ไทใหญ่ ႁူင်း (หู๊ง); เทียบเขมร រោង (โรง), มอญ ရိုၚ် (ริุง์), พม่า ရုံ (รุํ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		โรง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	roong
	ราชบัณฑิตยสภา	rong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/roːŋ˧/(สัมผัส)

คำนาม

โรง

1. สิ่งปลูกสร้างที่มีหลังคาคลุม ปรกติพื้นอยู่ติดกับดิน สำหรับเป็นที่อยู่อาศัย ประกอบการ หรือไว้สิ่งของเป็นต้น

   โรงลิเก

   โรงทอผ้า

   โรงเหล้า

   โรงรถ

   โรงพิมพ์

คำลักษณนาม

โรง

1. เรียกสิ่งปลูกสร้างเช่นนั้น

   ลิเกโรงหนึ่ง

   โรงทอผ้า 2 โรง

ภาษาญัฮกุร

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /roːŋ/

คำนาม

โรง

1. โรง