ຜຶ້ງ
ภาษาลาว
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากจีนยุคกลาง 蜂 (MC phjowng); ร่วมเชื้อสายกับไทย ผึ้ง, อีสาน เผิ้ง, คำเมือง ᨹᩮᩥ᩠᩶ᨦ (เผิ้ง), เขิน ᨹᩨ᩠᩶ᨦ (ผื้ง), ไทลื้อ ᦕᦹᧂᧉ (ผื้ง), ไทใหญ่ ၽိုင်ႈ (ผึ้ง), อาหม 𑜇𑜢𑜤𑜂𑜫 (ผึง์); ร่วมรากกับ ເຜິ້ງ (เผิ้ง)
การออกเสียง
[แก้ไข]- (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [pʰɯŋ˧˩]
- (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [pʰɯŋ˥˥˨]
- การแบ่งพยางค์: ຜຶ້ງ
- สัมผัส: -ɯŋ
คำนาม
[แก้ไข]การใช้
[แก้ไข]ปกติใช้ ເຜິ້ງ (เผิ้ง)