ວິນຫົວ

ภาษาลาว

รากศัพท์

ວິນ (วิน, “เวียน”) +‎ ຫົວ (ห็ว, “หัว”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน วินหัว

การออกเสียง

• (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [ʋin˧˥.huːə̯˩(˧)]
• (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [ʋin˩˨.huːə̯˥˧˧]
• การแบ่งพยางค์: ວິນ-ຫົວ
• สัมผัส: -uːə̯

คำกริยา

ວິນຫົວ • (วินห็ว) (คำอาการนาม ການວິນຫົວ)

1. (อกรรม) เวียนหัว