ᦅᦸᧉ

ภาษาไทลื้อ

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kɔː˩/

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ก็, ภาษาลาว ກໍ (กํ), ภาษาคำเมือง ᨣᩴ᩵ (คํ่), ภาษาเขิน ᨣᩢ (คั), ภาษาไทใหญ่ ၵေႃႈ (ก้อ̂)

คำสันธาน

ᦅᦸᧉ (ค้อ̂)

1. ก็

คำประสม

ก็

᧟ᦅᦸᧉ (แหฺลวค้อ̂) ᦅᦸᧉᦡᦲ (ค้อ̂ดี) ᦅᦸᧉᦎᦱᧄ (ค้อ̂ตาม)

ᦢᧁᧈᦅᦸᧉ (เบ่าค้อ̂) ᦊᦱᧂᧈᦺᦡᦅᦸᧉᦡᦲ (หฺย่างไดค้อ̂ดี)

คำกริยาวิเศษณ์

ᦅᦸᧉ (ค้อ̂)

1. มาก ๆ

   ᦊᦲᧃ ᦅᦸᧉ ᦊᦲᧃ

   หฺยีน ค้อ̂ หฺยีน

   เย็นมาก ๆ

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨣᩬᩴ᩶ (คอํ้, “หมู่, พวก”), ภาษาเขิน ᨣᩳ᩶ (คอ้), ภาษาไทใหญ่ ၵေႃႉ (ก๎อ̂)

คำลักษณนาม

ᦅᦸᧉ (ค้อ̂)

1. คน (ใช้แก่เด็ก, ผู้หญิง และผู้ที่ประสบเคราะห์ร้าย)

คำประสม

คน

ᦇᧁᦅᦸᧉ (เงาค้อ̂) ᦀᦲᦰᦅᦸᧉ (อีะค้อ̂) ᦅᦴᧈᦅᦸᧉ (คู่ค้อ̂) ᦅᦸᧉᦅᦴᧈ (ค้อ̂คู่) ᦅᦸᧉᦉᦠᦻ (ค้อ̂สหาย) ᦅᦸᧉᦑᦱᧂ (ค้อ̂ทาง)

ᦅᦸᧉᦵᦣᧃ (ค้อ̂เฮน) ᦗᦸᧈᦅᦸᧉ (พ่อ̂ค้อ̂) ᦅᦸᧉᦵᦉᧁᧈ (ค้อ̂เส่ว) ᦅᦸᧉᦅᦴᧈᦉᦠᦻ (ค้อ̂คู่สหาย) ᦅᦸᧉᦵᦉᧁᧈᦉᦠᦻ (ค้อ̂เส่วสหาย) ᦶᦙᧈᦅᦸᧉᦶᦙᧈᦵᦉᧁᧈ (แม่ค้อ̂แม่เส่ว)

รากศัพท์ 3

ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ค้อ, ภาษาลาว ຄໍ້ (คํ้), ภาษาไทใหญ่ မၢၼ်ႉ (ม๎าน)

คำนาม

ᦅᦸᧉ (ค้อ̂)

1. ค้อ (ต้นไม้)