ᨠᩥ᩠ᨶᨡᩯ᩠ᨠ

ภาษาเขิน

รากศัพท์

ᨠᩥ᩠ᨶ (กิน, “กิน”) +‎ ᨡᩯ᩠ᨠ (แขก, “แขก”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩥ᩠ᨶᨡᩯ᩠ᨠ (กินแขก), ภาษาไทลื้อ ᦂᦲᧃᦶᦃᧅᧈ (กีนแฃ่ก), ภาษาไทใหญ่ ၵိၼ်ၶႅၵ်ႇ (กินแข่ก)

การออกเสียง

• (เชียงตุง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kin˧˨˥.kʰɛːk˨˨/

คำกริยา

ᨠᩥ᩠ᨶᨡᩯ᩠ᨠ (กินแขก) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨠᩥ᩠ᨶᨡᩯ᩠ᨠ)

1. (อกรรม) กินเลี้ยงงานแต่งงาน