ᨻᩕ᩶ᩣ
ภาษาเขิน
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- ᨽ᩶ᩣ (ภ้า)
รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *braːꟲ⁴; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย พร้า, ภาษาคำเมือง ᨻᩕ᩶ᩣ (พร้า) หรือ ᨽ᩶ᩣ (ภ้า), ภาษาลาว ພ້າ (พ้า), ภาษาไทลื้อ ᦘᦱᧉ (ภ้า), ภาษาไทใหญ่ ၽႃႉ (ผ๎า), ภาษาไทใต้คง ᥚᥣᥳ (ผ๎า), ภาษาพ่าเก ၸႃ (ผา), ภาษาอาหม 𑜇𑜠 (ผะ)
การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงตุง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /pʰaː˦˩/
คำนาม
[แก้ไข]ᨻᩕ᩶ᩣ (พร้า)
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *braːꟲ⁴; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย พร้า, ภาษาเขิน ᨻᩕ᩶ᩣ (พร้า) หรือ ᨽ᩶ᩣ (ภ้า), ภาษาลาว ພ້າ (พ้า), ภาษาไทลื้อ ᦘᦱᧉ (ภ้า), ภาษาไทใหญ่ ၽႃႉ (ผ๎า), ภาษาไทใต้คง ᥚᥣᥳ (ผ๎า), ภาษาพ่าเก ၸႃ (ผา), ภาษาอาหม 𑜇𑜠 (ผะ)
การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /pʰaː˦˥/
คำนาม
[แก้ไข]ᨻᩕ᩶ᩣ (พร้า)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาเขินที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเขินที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเขินที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาเขิน
- คำนามภาษาเขิน
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทธรรม