ᨾᩮᩢᩣ

ภาษาคำเมือง

รูปแบบอื่น

• (ถอดอักษรและถอดเสียง) เมา

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *mawᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เมา, ภาษาลาว ເມົາ (เม็า), ภาษาไทลื้อ ᦙᧁ (เมา), ภาษาไทใหญ่ မဝ်း (ม๊ว), ภาษาไทใต้คง ᥛᥝᥰ (เม๊า)

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /maw˧˧/

คำกริยา

ᨾᩮᩢᩣ (เมัา) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨾᩮᩢᩣ หรือ ᨣᩤᩴᨾᩮᩢᩣ หรือ ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨾᩮᩢᩣ)

1. (อกรรม, สกรรม) เมา
2. (สกรรม) ลุ่มหลง, หมกมุ่น
3. มึน

   ᨾᩮᩢᩣᩉ᩠ᩅᩫ

   เมัาหว็

   มึนหัว

คำกริยาวิเศษณ์

ᨾᩮᩢᩣ (เมัา)

1. มัว (มัวแต่)

อ้างอิง

• พจนานุกรมภาษาล้านนา = The Lanna dictionary (พิมพ์ครั้งที่ 2). (พ.ศ. 2550). เชียงใหม่: สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.