เมา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *mawᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨾᩮᩢᩣ (เมัา), ภาษาลาว ເມົາ (เม็า), ภาษาไทลื้อ ᦙᧁ (เมา), ภาษาไทดำ ꪹꪣꪱ (เมา), ภาษาไทขาว ꪹꪝꪱ, ภาษาไทใหญ่ မဝ်း (ม๊ว), ภาษาไทใต้คง ᥛᥝᥰ (เม๊า), ภาษาจ้วง maeuz (เมา), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง maeuz (เมา)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | เมา | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mao |
ราชบัณฑิตยสภา | mao | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /maw˧/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
เมา (คำอาการนาม การเมา หรือ ความเมา)
- อาการที่มึนจนลืมตัวขาดสติเพราะฤทธิ์เหล้าฤทธิ์ยาเป็นต้น
- เมาเหล้า
- เมากัญชา
- มีอาการวิงเวียนคลื่นเหียนอาเจียนเพราะโดยสารเรือ รถ เครื่องบินเป็นต้น
- เมาเรือ
- เมารถ
- เมาเครื่องบิน
- ลุ่มหลงจนลืมตัวเพราะมียศมีอำนาจเป็นต้น
- เมายศ
- เมาอำนาจ
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /maw˧˧/
คำกริยา[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/aw
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีตัวอย่างการใช้