เมา

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เม่า

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *mawᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨾᩮᩢᩣ (เมัา), ภาษาลาว ເມົາ (เม็า), ภาษาไทลื้อ ᦙᧁ (เมา), ภาษาไทดำ ꪹꪣꪱ (เมา), ภาษาไทขาว ꪹꪝꪱ, ภาษาไทใหญ่ မဝ်း (ม๊ว), ภาษาไทใต้คง ᥛᥝᥰ (เม๊า), ภาษาจ้วง maeuz (เมา), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง maeuz (เมา)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เมา
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงmao
ราชบัณฑิตยสภาmao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/maw˧/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

เมา (คำอาการนาม การเมา หรือ ความเมา)

  1. อาการที่มึนจนลืมตัวขาดสติเพราะฤทธิ์เหล้าฤทธิ์ยาเป็นต้น
    เมาเหล้า
    เมากัญชา
  2. มีอาการวิงเวียนคลื่นเหียนอาเจียนเพราะโดยสารเรือ รถ เครื่องบินเป็นต้น
    เมาเรือ
    เมารถ
    เมาเครื่องบิน
  3. ลุ่มหลงจนลืมตัวเพราะมียศมีอำนาจเป็นต้น
    เมายศ
    เมาอำนาจ

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

เมา (คำอาการนาม ก๋ารเมา หรือ ก๋านเมา)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨾᩮᩢᩣ (เมัา, เมา, มึน)
    เมาหัว
    มึนหัว