belch

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาอังกฤษ[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

  • IPA: /beltʃ/
  • คำอ่านภาษาไทย: เบลชฺ

คำกริยา[แก้ไข]

belch

  1. (อกรรมกริยา) เรอ (เอาอากาศจากภายในท้องออกทางปากอย่างดัง)
    He wiped his hand across his mouth, then belched loudly. (เขาเอามือขึ้นปิดปาก เมื่อเรอเสียงดัง)
  2. (อกรรมกริยา, สกรรมกริยา) ส่งออกมาเป็นจำนวนมาก, ปริมาณมาก เช่น ควัน, เปลวไฟ

รูปกริยา[แก้ไข]

กริยาช่องที่ 1
(Infinitive)
กริยาช่องที่ 2
(Simple past)
กริยาช่องที่ 3
(Past participle)
กริยาในรูป -ing
(Present participle)
สรรพนามบุรุษที่ 3
(Third-person singular simple present)
belch belched belched belching belches

คำพ้องความ[แก้ไข]

คำที่สัมพันธ์กัน[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

belch (พหูพจน์ belches)

  1. การเรอ, เสียงที่มาจากอาการเรอ

คำพ้องความ[แก้ไข]