bitch

ภาษาอังกฤษ

รากศัพท์

จาก อังกฤษกลาง biche, bicche, จาก อังกฤษเก่า biċċe, จาก เจอร์แมนิกดั้งเดิม *bikjǭ (เทียบกับ นอร์เวย์ bikkje (“dog”), เดนมาร์กเก่า bikke), จาก *bikjaną (“to thrust, attack”) (เทียบกับ นอร์สเก่า bikkja (“plunge into water”), ดัตช์ bikken (“to hack”))

การออกเสียง

• enPR: bĭch, สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /bɪt͡ʃ/
• (Slang) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /bɪt͡s/

• เสียง (สหรัฐอเมริกา):

  (file)

• เสียง (สหราชอาณาจักร):

  (file)

• สัมผัส: -ɪtʃ

คำนาม

bitch (พหูพจน์ bitches)

1. (ล้าสมัย) สุนัขตัวเมีย
2. (ภาษาปาก) หญิงสำส่อน
3. (ภาษาปาก) คำเรียกคน (มักเป็นหญิง) ที่ไม่ชอบหน้าอย่างมาก