magnus

ภาษาละติน

รากศัพท์

จากภาษาอิตาลิกดั้งเดิม *magnos, จากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *m̥ǵh₂nós, จาก*méǵh₂s (“great”). ร่วมเชื้อสายกับภาษากรีกโบราณ μέγας (“big, large”), ภาษาสันสกฤต मह (mahá, “great, mighty, strong, abundant”), ภาษาเปอร์เซียกลาง ms (meh, “great”) (< *mas) (ภาษาเปอร์เซีย مه‎ (mih)), ภาษาอเวสตะ 𐬨𐬀𐬰-‎ (มะซ-, “large”), ภาษาTocharian B māka (“large”), ภาษาHittite [ต้องการอักษรscript] (mēkkis, “much, many, numerous”), ภาษาอาร์มีเนียเก่า մեծ (เมต͡ซ), ภาษาไอริชเก่า maige (“great, large”), ภาษาแอลเบเนีย madh (“large”) และภาษาอังกฤษเก่า micel (ภาษาอังกฤษ much).

การออกเสียง

• (คลาสสิก) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ˈmaɡ.nus/, [ˈmaŋ.nʊs]
• (คริสตจักร) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ˈma.ɲus/, [ˈmaɲ.ɲus]

• Audio (Classical)

  (file)

• Audio (Ecclesiastical)

  (file)

คำคุณศัพท์

magnus (หญิง magna, กลาง magnum, ขั้นกว่า maior หรือ major, ขั้นสุด maximus); คำคุณศัพท์การผันที่หนึ่ง/สอง

1. ใหญ่

   คำพ้องความ: grandis

   คำตรงข้าม: parvus

2. ยิ่งใหญ่
3. สำคัญ
4. ดัง

การผันรูป

คำคุณศัพท์การผันที่หนึ่ง/สอง

จำนวน	เอกพจน์				พหูพจน์
การก / เพศ	ชาย	หญิง	กลาง		ชาย	หญิง	กลาง
กรรตุการก (nominative)	magnus	magna	magnum		magnī	magnae	magna
สัมพันธการก (genitive)	magnī	magnae	magnī		magnōrum	magnārum	magnōrum
สัมปทานการก (dative)	magnō		magnō		magnīs
กรรมการก (accusative)	magnum	magnam	magnum		magnōs	magnās	magna
อปาทานการก (ablative)	magnō	magnā	magnō		magnīs
สัมโพธนาการก (vocative)	magne	magna	magnum		magnī	magnae	magna

ลูกคำ

• magnum opus
• magna cum laude
• Carolus Magnus
• *tam magnus (Iberian Vulgar Latin)

คำที่เกี่ยวข้อง

• mactus
• magis
• magister
• magnās/magnātus

• magnificus
• magnitūdō
• magnopere

• maiestās
• maiusculus

คำสืบทอด

• กาตาลา: many
• อังกฤษ: magnus
• ฝรั่งเศสเก่า: magne
• อิตาลี: magno
• โปรตุเกส: magno, manho
• สเปน: magno, maño, tamaño

อ้างอิง

• magnus ใน Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• magnus ใน Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• magnus ใน Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
• magnus ใน Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette, page 939/3
• Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book‎^[1], London: Macmillan and Co.
• magnus ใน William Smith, editor (1848) A Dictionary of Greek Biography and Mythology, London: John Murray