ข้ามไปเนื้อหา

sharp tongue

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาอังกฤษ

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

sharp tongue (พหูพจน์ sharp tongues)

  1. (สำนวน) การปฏิบัติหรือลักษณะการพูดกับผู้อื่นในลักษณะที่แข็งกร้าว ติเตียน หรือดูถูก
    • 1819, Washington Irving, "Rip Van Winkle":
      Times grew worse and worse with Rip Van Winkle as years of matrimony rolled on; a tart temper never mellows with age, and a sharp tongue is the only edged tool that grows keener with constant use.
    • 1910, H. Rider Haggard, Queen Sheba's Ring, ch. 5:
      He hated the Professor, who smelt the rogue in him, and scourged him continually with his sharp tongue.
    • 2003 July 28, Sheryl Gay Stolberg, "Washington Memo: Can a 'Wire Brush' Learn Civility?, " New York Times (retrieved 12 May 2014):
      Mr. Thomas rarely misses a chance to use his sharp tongue. Republicans are terrified of him; Democrats call him a bully.

ดูเพิ่ม

[แก้ไข]