กระบือ

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากเขมรเก่าสมัยก่อนอังกอร์ ក្របិ (กฺรบิ), ក្របី (กฺรปี) หรือเขมรเก่าสมัยอังกอร์ ក្របិ (กฺรบิ), ក្របី (กฺรปี), ក្របិយ៑ (กฺรปิยฺ), ក្របិយ្យ៑ (กฺรปิยฺยฺ), ក្របីយ្យ៑ (กฺรปียฺยฺ), จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *krpiʔ ~ *krpiiw ~ *krpuʔ ~ *(kr)puh; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ក្របី (กฺรบี), ภาษามาเลเซีย kerbau, ภาษาตากาล็อก kalabaw; ร่วมรากกับ คาราบาว

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กฺระ-บือ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	grà-bʉʉ
	ราชบัณฑิตยสภา	kra-bue
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kra˨˩.bɯː˧/(สัมผัส)

คำนาม

กระบือ

1. (สุภาพ) ควาย

   รูปพรรณโคกระบือ

คำคุณศัพท์

กระบือ

1. (ภาษาปาก) โง่