คุ้นเคย

ภาษาไทย

การแบ่งพยางค์		คุ้น-เคย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kún-kəəi
	ราชบัณฑิตยสภา	khun-khoei
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰun˦˥.kʰɤːj˧/^{(สัมผัส)}

คุ้นเคย (คำอาการนาม การคุ้นเคย หรือ ความคุ้นเคย)

รู้จัก ชอบพอ สนิทสนม เป็นกันเอง
พวกเขาทำงานด้วยกันมานาน เลยคุ้นเคยกัน
เคย เห็นเคยทำ บ่อย ๆ จน ชิน
เขาเดินในที่มืดได้เพราะคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้