จับ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *capᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຈັບ (จับ), ภาษาคำเมือง ᨧᩢ᩠ᨷ (จับ), ภาษาเขิน ᨧᩢ᩠ᨷ (จับ), ภาษาไทใหญ่ ၸပ်း (จั๊ป) ，ภาษาจ้วง caep (ฉับ), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง zaep (จับ)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | จับ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | jàp |
| ราชบัณฑิตยสภา | chap | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕap̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
จับ (คำอาการนาม การจับ)
- อาการที่ใช้มือแตะต้องสิ่งใดสิ่งหนึ่งตลอดจนกำไว้ยึดไว้
- เกาะ
- นกจับคอน
- ติด
- เขม่าจับก้นหม้อ
- กินหรือกลืน ในความว่า คราสจับดวงอาทิตย์หรือดวงจันทร์
- เริ่ม
- จับเรื่องตั้งแต่ตอนนั้นไป
- เกาะกุมตัวไว้ไม่ให้หนี
- จับผู้ร้าย
- (กฎหมาย) เกาะกุมตัวไว้โดยเจ้าพนักงานผู้มีอำนาจตามกฎหมาย, จับกุม ก็ว่า
- กิริยาที่ทำขนมจีนให้เป็นหัว ๆ เรียกว่า จับขนมจีน
คำลักษณนาม[แก้ไข]
จับ
- เรียกขนมจีนว่า จับ หรือ หัว
- ขนมจีน 5 จับ
ภาษาญัฮกุร[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /cap/
คำกริยา[แก้ไข]
จับ
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/ap̚
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- th:กฎหมาย
- คำลักษณนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาญัฮกุรที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาญัฮกุร
- คำกริยาภาษาญัฮกุร