ชุ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: , ช., ชิ, ชี, ชี้, ชู, และ ชู้

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

จากภาษามอญ ဆု (ฉุ, ต้นไม้)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ชุ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงchú
ราชบัณฑิตยสภาchu
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕʰuʔ˦˥/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

ชุ

  1. (ร้อยกรอง) ต้นไม้
    กินลูกชุลุเพรางาย
    (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์)

ภาษามลายูแบบปัตตานี[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ชุ

  1. อีกรูปหนึ่งของ ش̲وء