ฝุ่น
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 粉 (MC pjunX); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨺᩩ᩵ᩁ (ฝุ่ร), ภาษาลาว ຝຸ່ນ (ฝุ่น), ภาษาเขิน ᨺᩩ᩵ᩁ (ฝุ่ร), ภาษาไทดำ ꪄꪴ꪿ꪙ (ฃุ่น), ภาษาไทใหญ่ ၽုၼ်ႇ (ผุ่น), ภาษาพม่า ဖုန် (ผุน์)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ฝุ่น | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fùn |
ราชบัณฑิตยสภา | fun | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /fun˨˩/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ฝุ่น