ภูมิ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต भूमि (ภูมิ) หรือภาษาบาลี ภูมิ
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ} | พูม | [เสียงสมาส] พู-มิ- | [เสียงสมาส] พูม-มิ- | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | puum | puu-mí- | puum-mí- |
ราชบัณฑิตยสภา | phum | phu-mi- | phum-mi- | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰuːm˧/(สัมผัส) | /pʰuː˧.mi˦˥./ | /pʰuːm˧.mi˦˥./ |
คำนาม[แก้ไข]
ภูมิ
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | พูม | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | puum |
ราชบัณฑิตยสภา | phum | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰuːm˧/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ภูมิ
รากศัพท์ 3[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | พูม | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | puum |
ราชบัณฑิตยสภา | phum | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰuːm˧/(สัมผัส) |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
ภูมิ
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
ภูมิ
ภาษาบาลี[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
เขียนด้วยอักษรอื่น
คำนาม[แก้ไข]
ภูมิ ญ.
การผันคำ[แก้ไข]
ตารางการผันรูปของ "ภูมิ" (เพศหญิง)
การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
---|---|---|
กรรตุการก (ปฐมา) | ภูมิ | ภูมิโย หรือ ภูมี |
กรรมการก (ทุติยา) | ภูมิํ | ภูมิโย หรือ ภูมี |
กรณการก (ตติยา) | ภูมิยา | ภูมีหิ หรือ ภูมีภิ |
สัมปทานการก (จตุตถี) | ภูมิยา | ภูมีนํ |
อปาทานการก (ปัญจมี) | ภูมิยา หรือ ภูมฺยา | ภูมีหิ หรือ ภูมีภิ |
สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | ภูมิยา | ภูมีนํ |
อธิกรณการก (สัตตมี) | ภูมิยา หรือ ภูมิยํ หรือ ภูมฺยํ | ภูมีสุ |
สัมโพธนการก (อาลปนะ) | ภูมิ | ภูมิโย หรือ ภูมี |
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- สัมผัส:ภาษาไทย/uːm
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- อุปสรรคภาษาไทย
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- hi:ศาสนาฮินดู
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาบาลีที่เติมปัจจัย มิ
- คำหลักภาษาบาลี
- คำนามภาษาบาลี
- ภาษาบาลี terms with redundant head parameter
- คำนามภาษาบาลีในอักษรไทย