รอย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ร่อย, ร้อย, และ ร์อย

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์รอย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงrɔɔi
ราชบัณฑิตยสภาroi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/rɔːj˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *rwuːjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ฮอย, ภาษาลาว ຮອຍ (ฮอย), ภาษาคำเมือง ᩁᩬ᩠ᨿ (รอย), ภาษาเขิน ᩁᩭ (รอย), ภาษาไทลื้อ ᦣᦾ (ฮอ̂ย), ภาษาไทใหญ่ ႁွႆး (ห๊อ̂ย), ภาษาไทใต้คง ᥞᥩᥭᥰ (ห๊อ̂ย), ภาษาอาหม 𑜍𑜨𑜩 (รอ̂ย์), ภาษาจ้วง riz/soiz, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง roiz

คำนาม[แก้ไข]

รอย

  1. ลักษณะที่เป็นเส้น เป็นริ้ว หรือลวดลายเป็นต้นที่ปรากฏอยู่บนพื้นสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
    รอยขีด
    รอยหน้าผากย่น
    รอยพระบาท
    รอยต่อ
    รอยประสาน
  2. เค้า, เค้าเงื่อน
    แกะรอย
    ตามรอย
  3. (ในเชิงเปรียบเทียบ) ลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น
    รอยรัก
  4. ทาง
    มารอยเดียวกัน

คำลักษณนาม[แก้ไข]

รอย

  1. เรียกสิ่งที่เป็นรอย
    พระบาท 4 รอย
    มีรอยต่อ 3 รอย

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ฮอย, ภาษาลาว ຮອຍ (ฮอย)

คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]

รอย

  1. (ร้อยกรอง) เห็นจะ, ชะรอย

ภาษาแสก[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *roːjꟲ (จำนวนร้อย); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ร้อย, ภาษาอีสาน ฮ่อย, ภาษาลาว ຮ້ອຍ (ฮ้อย), ภาษาไทลื้อ ᦣᦾᧉ (ฮ้อ̂ย), ภาษาไทดำ ꪭ꫁ꪮꪥ (ฮ้อย), ภาษาไทใหญ่ လွႆႉ (ล๎อ̂ย)

เลข[แก้ไข]

รอย

  1. (หนึ่ง) ร้อย