สหกรณ์
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต सहकरण (สหกรณ, “การทำร่วมกัน”) หรือภาษาบาลี สหกรณ (“idem”); บัญญัติโดย พระราชวรวงศ์เธอ กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์ เมื่อ พ.ศ. 2457
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | สะ-หะ-กอน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sà-hà-gɔɔn |
ราชบัณฑิตยสภา | sa-ha-kon | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sa˨˩.ha˨˩.kɔːn˧/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
สหกรณ์
- องค์กรทางเศรษฐกิจและสังคมที่สมาชิกร่วมกันจัดตั้งขึ้นด้วยการลงหุ้นร่วมกันจัดการร่วมกันในการผลิต การจำหน่ายสินค้า หรือบริการตามความต้องการหรือผลประโยชน์อย่างเดียวกันของบรรดาสมาชิก สมาชิกแต่ละคนมีสิทธิ์ออกเสียงได้หนึ่งเสียงในการบริหารสหกรณ์ โดยไม่ขึ้นกับจำนวนหุ้นที่ถืออยู่
- สหกรณ์ออมทรัพย์
- สหกรณ์การเกษตร
- สหกรณ์โคนม
- (กฎหมาย) คณะบุคคลซึ่งร่วมกันดำเนินกิจการเพื่อประโยชน์ทางเศรษฐกิจและสังคม โดยช่วยตนเองและช่วยเหลือซึ่งกันและกัน และได้จดทะเบียนตามกฎหมาย
คำสืบทอด[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɔːn
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 3 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- th:กฎหมาย