อี๋
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | อี๋ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ǐi |
| ราชบัณฑิตยสภา | i | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔiː˩˩˦/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาฮกเกี้ยน 圓／圆 (îⁿ, “กลม; ลูกกลม”)[1] หรือ 丸／丸 (îⁿ, “ลูกกลมเล็ก ๆ”)
คำนาม[แก้ไข]
อี๋
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
คำอนุภาค[แก้ไข]
อี๋
คำอุทาน[แก้ไข]
อี๋
รากศัพท์ 3[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
อี๋
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
อ้างอิง[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/iː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาฮกเกี้ยน
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาฮกเกี้ยน
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่สะกดด้วย ◌๋
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- คำอนุภาคภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ล้าสมัย
- คำอุทานภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาไทย/l