แหน
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วง hen, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง hen
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | แหน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hɛ̌ɛn |
ราชบัณฑิตยสภา | haen | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /hɛːn˩˩˦/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
แหน (คำอาการนาม การแหน)
- หวง, มักใช้คู่กับคำ หวง เป็น หวงแหน
- (โบราณ) ปิด
- ตูจะให้สูงทั้งหลายฆ่า ว่าผู้ดูชาดูแคลน แหนความเราจงมิด ปิดความเราจงทั่ว
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰneːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ແໜ (แหน), ภาษาไทลื้อ ᦶᦐ (แหฺน)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | แหฺน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | nɛ̌ɛ |
ราชบัณฑิตยสภา | nae | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /nɛː˩˩˦/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
แหน
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɛːn
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยโบราณ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɛː
- คำนามภาษาไทย