אש

ภาษาฮีบรู

אֵשׁ

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาเซมิติกดั้งเดิม *ʔiš- (“ไฟ”); เทียบภาษาแอกแคด 𒉈 (“ไฟ”)

คำนาม

אֵשׁ (เอฌ) ญ. (พหูพจน์ไม่ชี้เฉพาะ אִשִּׁים, สมาสเอกพจน์ אֵשׁ־, สมาสพหูพจน์ אִשֵּׁי־) [แบบรูป: קֵטֶל]

1. (โดยปกติ นับไม่ได้) ไฟ, เปลวไฟ
   • Exodus 3:2

     וַיֵּרָא מַלְאַךְ ה׳ אֵלָיו בְּלַבַּת אֵשׁ מִתּוֹךְ הַסְּנֶה וַיַּרְא וְהִנֵּה הַסְּנֶה בֹּעֵר בָּאֵשׁ וְהַסְּנֶה אֵינֶנּוּ אֻכָּל׃

   • אבינו מלכנו

     אָבִינוּ מַלְכֵּנוּ עֲשֵׂה לְמַעַן בָּאֵי בָּאֵשׁ וּבַמַּיִם עַל קִדּוּשׁ שְׁמֶךָ.

การใช้

พหูพจน์ אִשִּׁים (อิฌิย์ม) ไม่ใช้ในภาษาฮีบรูสมัยใหม่

ลูกคำ

• הַפְסָקַת אֵשׁ (ฮาฟซากาต เอฌ)

ดูเพิ่ม

• דְּלֵקָה ญ. (ดเลกาฮ, “conflagration”)
• מְדוּרָה ญ. (มดูราฮ, “controlled fire in the open air, bonfire”)
• שְׂרֵפָה ญ. (ซเรฟาฮ, “uncontrolled fire, conflagration”)

อ้างอิง

• H784 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible