मुँह

ดูเพิ่ม: मुंह และ मेंह

ภาษาฮินดี

รูปแบบอื่น

• मुंह (มุํห)

รากศัพท์

สืบทอดจาก, , จากภาษาสันสกฤต मुख (มุข, “ปาก, หน้า, หน้าตา”), จากภาษาอินโด-อารยันดั้งเดิม *múkʰam, จากภาษาอินโด-อิเรเนียนดั้งเดิม *múkʰam

ร่วมรากกับ मुख (มุข) ซึ่งเป็นตัตสมะ

การออกเสียง

• (เดลี) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /mũːɦ/, [mũːʱ]

• เสียง:

  (file)

คำนาม

मुँह (มุํ์ห) ช. (การสะกดภาษาอูรดู مُن٘ہ‎)

1. (กายวิภาคศาสตร์) ปาก

   तुम्हारे मुँह में क्या है?

   ตุมฺหาเร มุํ์ห เมํ กฺยา ไห?

   What's in your mouth?

   คำพ้องความ: मुख (มุข)

2. (กายวิภาคศาสตร์) หน้า

   उसने मेरे मुँह पर पानी डाला।

   อุสเน เมเร มุํ์ห ปร ปานี ฑาลาฯ

   He put water on my face.

   คำพ้องความ: चेहरा (เจหรา)

3. ทิศทาง
4. ความเอาใจใส่, ความเห็นอกเห็นใจ
5. ชื่อเสียง, ความมีหน้ามีตา

การผันรูป

การผันรูปของ मुँह (masc cons-stem)

	เอกพจน์	พหูพจน์
การกตรง	मुँह มุํ์ห	मुँह มุํ์ห
การกอ้อม	मुँह มุํ์ห	मुँहों มุํ์ห
สัมโพธนการก	मुँह มุํ์ห	मुँहो มุํ์ห

อ้างอิง

• Bahri, Hardev (1989), “मुँह”, in Siksarthi Hindi-Angrejhi Sabdakosa [Learners' Hindi-English Dictionary], Delhi: Rajpal & Sons.