กะเปิ๊บกะป๊าบ
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | กะ-เปิ๊บ-กะ-ป๊าบ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gà-bpə́əp-gà-bpáap |
| ราชบัณฑิตยสภา | ka-poep-ka-pap | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ka˨˩.pɤːp̚˦˥.ka˨˩.paːp̚˦˥/(สัมผัส) | |
คำกริยาวิเศษณ์
[แก้ไข]กะเปิ๊บกะป๊าบ (คำอาการนาม ความกะเปิ๊บกะป๊าบ)
- พูดเสียงดังเอะอะและไม่ระมัดระวังวาจาหรือท่าทาง, มีกิริยาท่าทางกระโดกกระเดกไม่เรียบร้อย
- งานนี้มีผู้ใหญ่มากันหลายคน ขอให้ระมัดระวังอย่างทำกะเปิ๊บกะป๊าบให้ขายหน้าล่ะ
- แต่งตัวรุงรังไม่เรียบร้อย
- เธอเป็นคนสวยแต่แต่งตัวกะเปิ๊บกะป๊าบ