กินลูกตะกั่ว
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | กิน-ลูก-ตะ-กั่ว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gin-lûuk-dtà-gùua |
| ราชบัณฑิตยสภา | kin-luk-ta-kua | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kin˧.luːk̚˥˩.ta˨˩.kua̯˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]กินลูกตะกั่ว
- ถูกยิง
- ไปขัดผลประโยชน์ของผู้มีอิทธิพลระวังจะได้กินลูกตะกั่ว
คำพ้องความ
[แก้ไข]อ้างอิง
[แก้ไข]- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 12.