ขนำ

ภาษาไทย

เป็นไปได้ว่าร่วมรากกับ กระท่อม (ผ่านทางภาษาเขมรเก่า ក្ទំ (กฺทํ), កទំ (กทํ, “ตั้งถิ่นฐาน; เข้ามาอาศัย”) และภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *ɡdɔɔm (“กระท่อม; ห้อง”); ซึ่งเป็นรากของภาษาเขมร ខ្ទម (ขฺทม) ด้วย)

การแบ่งพยางค์		ขะ-หฺนำ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kà-nǎm
	ราชบัณฑิตยสภา	kha-nam
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰa˨˩.nam˩˩˦/^{(สัมผัส)}

ขนำ

เป็นไปได้ว่ายืมมาจากภาษาจามตะวันตก kadauṃ

ขนำ