ทุ่ง
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
แผลงมาจาก ท่ง, จากภาษาไทดั้งเดิม *doŋᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ທົ່ງ (ท็่ง), ภาษาอีสาน ท่ง, ภาษาคำเมือง ᨴᩫ᩠᩵ᨦ (ท็่ง), ภาษาเขิน ᨴᩫ᩠᩵ᨦ (ท็่ง), ภาษาไทลื้อ ᦑᦳᧂᧈ (ทุ่ง), ภาษาไทดำ ꪶꪕ꪿ꪉ (โต่̱ง), ภาษาไทใหญ่ တူင်ႈ (ตู้ง), ภาษาไทใต้คง ᥖᥨᥒ (โตง), ภาษาอาหม 𑜄𑜤𑜂𑜫 (ตุง์)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ทุ่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tûng |
| ราชบัณฑิตยสภา | thung | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰuŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ทุ่ง
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ทุ่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tûng |
| ราชบัณฑิตยสภา | thung | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰuŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ทุ่ง
คำกริยา[แก้ไข]
ทุ่ง (คำอาการนาม การทุ่ง)