ทุ่ง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

แผลงมาจาก ท่ง, จากภาษาไทดั้งเดิม *doŋᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ທົ່ງ (ท็่ง), ภาษาอีสาน ท่ง, ภาษาคำเมือง ᨴᩫ᩠᩵ᨦ (ท็่ง), ภาษาเขิน ᨴᩫ᩠᩵ᨦ (ท็่ง), ภาษาไทลื้อ ᦑᦳᧂᧈ (ทุ่ง), ภาษาไทดำ ꪶꪕ꪿ꪉ (โต่̱ง), ภาษาไทใหญ่ တူင်ႈ (ตู้ง), ภาษาไทใต้คง ᥖᥨᥒ (โตง), ภาษาอาหม 𑜄𑜤𑜂𑜫 (ตุง์)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ทุ่ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงtûng
ราชบัณฑิตยสภาthung
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tʰuŋ˥˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

ทุ่ง

  1. ที่ราบโล่ง

คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ทุ่ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงtûng
ราชบัณฑิตยสภาthung
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tʰuŋ˥˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

ทุ่ง

  1. ขี้

คำกริยา[แก้ไข]

ทุ่ง (คำอาการนาม การทุ่ง)

  1. (อกรรม) ขี้