ทุ่ง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์ 1
[แก้ไข]แผลงมาจาก ท่ง, จากไทดั้งเดิม *doŋᴮ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ທົ່ງ (ท็่ง), อีสาน ท่ง, ญ้อ ท่ง, คำเมือง ᨴᩫ᩠᩵ᨦ (ท็่ง), เขิน ᨴᩫ᩠᩵ᨦ (ท็่ง), ไทลื้อ ᦑᦳᧂᧈ (ทุ่ง), ไทดำ ꪶꪕ꪿ꪉ (โตฺ่ง), ไทใหญ่ တူင်ႈ (ตู้ง), ไทใต้คง ᥖᥨᥒ (โตง), อาหม 𑜄𑜤𑜂𑜫 (ตุง์), จ้วงแบบจั่วเจียง toŋᴮ
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ทุ่ง | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tûng |
| ราชบัณฑิตยสภา | thung | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰuŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ทุ่ง
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]รากศัพท์ 2
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ทุ่ง | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tûng |
| ราชบัณฑิตยสภา | thung | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰuŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ทุ่ง
คำกริยา
[แก้ไข]ทุ่ง (คำอาการนาม การทุ่ง)