ทุ่ง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์ 1
[แก้ไข]แผลงมาจาก ท่ง, จากภาษาไทดั้งเดิม *doŋᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ທົ່ງ (ท็่ง), ภาษาอีสาน ท่ง, ภาษาคำเมือง ᨴᩫ᩠᩵ᨦ (ท็่ง), ภาษาเขิน ᨴᩫ᩠᩵ᨦ (ท็่ง), ภาษาไทลื้อ ᦑᦳᧂᧈ (ทุ่ง), ภาษาไทดำ ꪶꪕ꪿ꪉ (โต่̱ง), ภาษาไทใหญ่ တူင်ႈ (ตู้ง), ภาษาไทใต้คง ᥖᥨᥒ (โตง), ภาษาอาหม 𑜄𑜤𑜂𑜫 (ตุง์)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ทุ่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tûng |
| ราชบัณฑิตยสภา | thung | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰuŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ทุ่ง
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]รากศัพท์ 2
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ทุ่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tûng |
| ราชบัณฑิตยสภา | thung | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰuŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ทุ่ง
คำกริยา
[แก้ไข]ทุ่ง (คำอาการนาม การทุ่ง)