นา

ดูเพิ่ม: นำ, น่า, น้า, และ น้ำ

ภาษาไทย

วิกิพีเดียภาษาไทยมีบทความเกี่ยวกับ:

นา

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		นา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	naa
	ราชบัณฑิตยสภา	na
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/naː˧/^{(สัมผัส)}

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *naːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨶᩣ (นา), ภาษาลาว ນາ (นา), ภาษาไทลื้อ ᦓᦱ (นา), ภาษาไทดำ ꪙꪱ (นา), ภาษาไทขาว ꪙꪱ, ภาษาตั่ย nà, ภาษาไทใหญ่ ၼႃး (น๊า), ภาษาไทใต้คง ᥘᥣᥰ (ล๊า) หรือ ᥢᥣᥰ (น๊า), ภาษาอ่ายตน ꩫႃ (นา), ภาษาพ่าเก ꩫႃ (นา), ภาษาอาหม 𑜃𑜠 (นะ) หรือ 𑜃𑜡 (นา), ภาษาจ้วง naz, ภาษาปู้อี naz; เทียบภาษาเบดั้งเดิม *niaᴬ², ภาษาไหลดั้งเดิม *hnaːɦ (“นา; คันนา”)

คำนาม

นา

พื้นที่ราบทำเป็นคันกั้นน้ำเป็นแปลง ๆ สำหรับปลูกข้าวเป็นต้น
พื้นที่มีลักษณะคล้ายนาสำหรับทำประโยชน์อื่น ๆ เรียกตามสิ่งที่ทำ เช่น นาเกลือ นากุ้ง นาผักกระเฉด
ใช้ประกอบกับคำอื่นที่เกิดหรือเกี่ยวข้องกับนา เช่น เต่านา ปูนา
(เลิกใช้) ตำแหน่งเจ้ากระทรวงปกครองครั้งโบราณ มีหน้าที่ดูแลรักษานาหลวงจัดหาและรักษาเสบียงอาหารสำหรับพระนคร ดูแลทุกข์สุขของชาวไร่ชาวนา
(ร้อยกรอง) อวัยวะเพศหญิง
นาดีดีต้องใช้ข้าวปลูกพันธุ์ดี ถ้าปลูกไม่ดีก็ทำให้เสียที่นา
(เพลง รักกับพี่ดีแน่)

นาน้องทำไมหญ้ารก หญ้าปรกเสียจนเป็นป่า พี่จะมาช่วยไถ เอาไหมนะจ๊ะแก้วตา
(เพลง รักเลี่ยมทอง)

ลูกคำ

คำแปลภาษาอื่น

พื้นที่สำหรับปลูกข้าวเป็นต้น

คำเมือง: ᨶᩣ (nod) (นา)
ดัตช์: rijstveld (nl) ก. (แรย์สต์เว็ลด์)
ไทใหญ่: ၼႃး (shn) (น๊า)
ฟรีเชียตะวันตก: rysfjild (fy) ก. (รีสฟยิลต์)
ลาว: ນາ (lo) (นา)
สเปน: arrozal (es) ช. (อาร์โรธาล)
อังกฤษ: paddy field (en) (แพดีฟีลด์)
อีสาน: นา

รากศัพท์ 2

เกี่ยวข้องกับคำว่า นะ

คำอนุภาค

นา

(ภาษาหนังสือ) มักใช้ประกอบท้ายคำบทร้อยกรองให้มีความกระชับหรือสละสลวยขึ้น
แลนา

ภาษาเขมรเหนือ

รากศัพท์

เทียบภาษาเขมร ណា (ณา), អ៊ីណា (อ̰ีณา), អីណា (อีณา), ឯណា (เอณา)

การออกเสียง

สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /naː/

คำสรรพนาม

นา

ไหน, ใด