นา

ภาษาไทย[แก้ไข]

วิกิพีเดียมีบทความเกี่ยวกับ:

นา

(1) นา

รากศัพท์[แก้ไข]

จากภาษาไทดั้งเดิม *naːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨶᩣ (นา), ภาษาลาว ນາ (นา), ภาษาไทลื้อ ᦓᦱ (นา), ภาษาไทใหญ่ ၼႃး (น๊า), ภาษาอาหม 𑜃𑜠 (นะ) หรือ 𑜃𑜡 (นา), ภาษาจ้วง naz, ภาษาปู้อี naz; เทียบภาษาเบดั้งเดิม *niaᴬ², ภาษาไหลดั้งเดิม *hnaːɦ (“นา; คันนา”)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์		นา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	naa
	ราชบัณฑิตยสภา	na
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/naː˧/^{(สัมผัส)}

คำนาม[แก้ไข]

นา

พื้นที่ราบทำเป็นคันกั้นน้ำเป็นแปลง ๆ สำหรับปลูกข้าวเป็นต้น
พื้นที่มีลักษณะคล้ายนาสำหรับทำประโยชน์อื่น ๆ เรียกตามสิ่งที่ทำ เช่น นาเกลือ นากุ้ง นาผักกระเฉด
ใช้ประกอบกับคำอื่นที่เกิดหรือเกี่ยวข้องกับนา เช่น เต่านา ปูนา
(เลิกใช้) ตำแหน่งเจ้ากระทรวงปกครองครั้งโบราณ มีหน้าที่ดูแลรักษานาหลวงจัดหาและรักษาเสบียงอาหารสำหรับพระนคร ดูแลทุกข์สุขของชาวไร่ชาวนา
(ร้อยกรอง) อวัยวะเพศหญิง
นาดีดีต้องใช้ข้าวปลูกพันธุ์ดี ถ้าปลูกไม่ดีก็ทำให้เสียที่นา
(เพลง รักกับพี่ดีแน่)

นาน้องทำไมหญ้ารก หญ้าปรกเสียจนเป็นป่า พี่จะมาช่วยไถ เอาไหมนะจ๊ะแก้วตา
(เพลง รักเลี่ยมทอง)

คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]

คำอนุภาค[แก้ไข]

นา

(ภาษาหนังสือ) มักใช้ประกอบท้ายคำบทร้อยกรองให้มีความกระชับหรือสละสลวยขึ้น
แลนา

นา

เนื้อหา

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]

คำอนุภาค[แก้ไข]

รายการนำทางไซต์