ขี่เก๋ง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | ขี่-เก็๋ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kìi-gěng |
| ราชบัณฑิตยสภา | khi-keng | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰiː˨˩.keŋ˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
ขี่เก๋ง
อ้างอิง[แก้ไข]
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 22.