คณิกา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต गणिका (คณิกา) หรือภาษาบาลี คณิกา
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | คะ-นิ-กา | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ká-ní-gaa |
ราชบัณฑิตยสภา | kha-ni-ka | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰa˦˥.ni˦˥.kaː˧/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
คณิกา
- (ภาษาหนังสือ) (นาง~) หญิงงามเมือง, นางบำเรอ, โสเภณี
- (ภาษาหนังสือ) ช้างพัง
คำพ้องความ[แก้ไข]
- ดูที่ อรรถาภิธาน:โสเภณี
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- สัมผัส:ภาษาไทย/aː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 3 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาหนังสือ
- th:การค้าประเวณี
- th:เพศหญิง