จื่อ
ภาษาอีสาน
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 識 (MC tsyiH|syik) หรือ 誌 (MC tsyiH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຈື່ (จื่), ภาษาคำเมือง ᨧᩨ᩵ (จื่), ภาษาเขิน ᨧᩨ᩵ (จื่), ภาษาไทลื้อ ᦈᦹᧈ (จื่)
การออกเสียง
[แก้ไข]- (ขอนแก่น) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /t͡ɕɯː˨˨/
- เทียบเสียงภาษาไทยโดยประมาณ: จือต่ำ-ระดับ (ประมาณ)
คำกริยา
[แก้ไข]จื่อ (คำอาการนาม การจื่อ)