จื่อ
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 識 (MC tsyiH|syik) หรือ 誌 (MC tsyiH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຈື່ (จื่), ภาษาคำเมือง ᨧᩨ᩵ (จื่), ภาษาเขิน ᨧᩨ᩵ (จื่), ภาษาไทลื้อ ᦈᦹᧈ (จื่)
การออกเสียง[แก้ไข]
- (ขอนแก่น) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /t͡ɕɯː˨˨/
- คำอ่านภาษาไทย: จือต่ำ-ระดับ (ประมาณ)
คำกริยา[แก้ไข]
จื่อ (คำอาการนาม การจื่อ)