ถึงแก่กาลกิริยา

ภาษาไทย

รากศัพท์

ถึง +‎ แก่ +‎ กาลกิริยา

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ถึง-แก่-กาน-กิ-ริ-ยา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tʉ̌ng-gɛ̀ɛ-gaan-gì-rí-yaa
	ราชบัณฑิตยสภา	thueng-kae-kan-ki-ri-ya
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tʰɯŋ˩˩˦.kɛː˨˩.kaːn˧.ki˨˩.ri˦˥.jaː˧/(สัมผัส)

คำกริยา

ถึงแก่กาลกิริยา (คำอาการนาม การถึงแก่กาลกิริยา)

1. (สำนวน, อกรรม) ตาย