บรรณ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี ปณฺณ (“ใบไม้; ขนปีก; หนังสือ”) หรือภาษาสันสกฤต पर्ण (ปรฺณ, “ขนปีก, ปีก; ใบไม้”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ} | บัน | [เสียงสมาส] บัน-นะ- | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ban | ban-ná- |
ราชบัณฑิตยสภา | ban | ban-na- | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ban˧/(สัมผัส) | /ban˧.na˦˥./ | |
คำพ้องเสียง |
คำนาม[แก้ไข]
บรรณ
คำพ้องความ[แก้ไข]
คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- สัมผัส:ภาษาไทย/an
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- อุปสรรคภาษาไทย
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่สะกดด้วย รร
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter