บรรณ

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาบาลี ปณฺณ (“ใบไม้; ขนปีก; หนังสือ”) หรือภาษาสันสกฤต पर्ण (ปรฺณ, “ขนปีก, ปีก; ใบไม้”)

การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ}		บัน	[เสียงสมาส] บัน-นะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ban	ban-ná-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	ban	ban-na-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/ban˧/^{(สัมผัส)}	/ban˧.na˦˥./
คำพ้องเสียง แก้ไข		บรรพ์ บัน บัล

บรรณ