บันลือ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาเขมร បន្លឺ (บนฺลื)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | บัน-ลือ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ban-lʉʉ |
ราชบัณฑิตยสภา | ban-lue | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ban˧.lɯː˧/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
บันลือ (คำอาการนาม การบันลือ หรือ ความบันลือ)