บ่าว
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɓaːwᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ບ່າວ (บ่าว), ภาษาคำเมือง ᨷ᩵ᩤ᩠ᩅ (บ่าว), ภาษาไทลื้อ ᦢᦱᧁᧈ (บ่าว), ภาษาไทใหญ่ မၢဝ်ႇ (ม่าว) หรือ ဝၢဝ်ႇ (ว่าว), ภาษาไทดำ ꪚ꪿ꪱꪫ (บ่าว), ภาษาอาหม 𑜉𑜨𑜧 (มอ̂ว์) หรือ 𑜉𑜨𑜧𑜈𑜫 (มอ̂ว์ว์), ภาษาจ้วง mbauq
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | บ่าว | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bàao |
ราชบัณฑิตยสภา | bao | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /baːw˨˩/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
บ่าว
คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /baːw˨˩/
คำนาม[แก้ไข]
บ่าว (คำลักษณนาม คน)
- อีกรูปหนึ่งของ ᨷ᩵ᩤ᩠ᩅ (บ่าว)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอาหม/m
- สัมผัส:ภาษาไทย/aːw
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่ล้าสมัย
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำนามภาษาคำเมืองที่ใช้คำลักษณนาม คน
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter