ปลิง

ดูเพิ่ม: ปลง และ ปลั่ง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ปฺลิง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpling
	ราชบัณฑิตยสภา	pling
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pliŋ˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *pliːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ປີງ (ปีง), ภาษาไทลื้อ ᦔᦲᧂ (ปีง), ภาษาไทใหญ่ ပိင် (ปิง), ภาษาจ้วง bing; เทียบภาษาเบดั้งเดิม *ɓiːŋᴬ¹, ภาษาไหลดั้งเดิม *hljiŋ

คำนาม

ปลิง (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังหลายชนิด ในชั้น Hirudinea ลำตัวกลมยาว ยืดหดได้ เกาะคนหรือสัตว์เลือดอุ่นเพื่อดูดกินเลือด ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในน้ำจืด

รากศัพท์ 2

คำนาม

ปลิง (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่องูนํ้าจืดขนาดเล็กชนิด Enhydris plumbea (Boie) ในวงศ์ Colubridae ตัวยาวประมาณ 40 เซนติเมตร หัวมน ลำตัวสีเขียวอมเทา ท้องขาว สามารถดีดตัว แทนการเลื้อยไปได้ในระยะสั้น ๆ มีพิษอ่อนมาก

รากศัพท์ 3

คำนาม

ปลิง

1. เหล็กปลายแหลม 2 ข้าง รูปคล้ายตัว U หรือเขี้ยวของตะขาบ สำหรับตอกเพลาะกระดานยึดให้แน่นสนิท

รากศัพท์ 4

คำนาม

ปลิง

1. ขั้วผลไม้ติดต่อกับก้าน โดยมากเป็นขั้วทุเรียนที่หลุดจากกันได้