ข้ามไปเนื้อหา

พันธะ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต बन्ध (พนฺธ) หรือภาษาบาลี พนฺธ

เป็นศัพท์บัญญัติสำนักงานราชบัณฑิตยสภาของ obligation, bondage สำหรับคำนามความหมาย 2

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์พัน-ทะ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpan-tá
ราชบัณฑิตยสภาphan-tha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰan˧.tʰaʔ˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา

[แก้ไข]

พันธะ (คำอาการนาม การพันธะ)

  1. ผูก, มัด, ตรึง

คำนาม

[แก้ไข]

พันธะ

  1. การผูก, การมัด, การตรึง
  2. ข้อผูกมัด, ข้อผูกพัน

ลูกคำ

[แก้ไข]