ฟัก

ภาษาไทย

การออกเสียง

เสียงอ่านแบบไทย	ฟัก
สัทอักษรสากล	/fak̚˦˥/

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *wakᴰ ‎(“ฟัก (พืช)”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຟັກ ‎(ฟัก)

คำนาม

ฟัก

1. ชื่อไม้เถาชนิดหนึ่ง ผลใหญ่ กลมรี เมื่อแก่ผิวแข็งขึ้นนวล กินได้ มีหลายพันธุ์ ต่างกันที่ลักษณะของผล, พืชที่อยู่ในวงศ์ Cucurbitaceae

การใช้

ฟักพันธุ์ที่มีผลเล็ก ผิวบางมีขน เรียกว่า แฟง ส่วนฟักพันธุ์ที่มีรสขม ใช้ทำยาได้ เรียกว่า ฟักขม

รากศัพท์ 2

จากภาษาไทดั้งเดิม *wakᴰ ‎(“กกไข่”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຟັກ ‎(ฟัก)

คำกริยา

ฟัก (คำอาการนาม การฟัก)

1. กกไข่ให้เป็นตัว, ทำให้ไข่อบอุ่นเพื่อให้เป็นตัว

ภาษาอีสาน

คำกริยา

ฟัก (อาการนาม การฟัก)

1. สับ