สับ
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | สับ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sàp |
| ราชบัณฑิตยสภา | sap | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sap̚˨˩/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ||
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩢ᩠ᨷ (สับ), ภาษาลาว ສັບ (สับ), ภาษาไทใหญ่ သပ်း (สั๊ป), ภาษาจ้วง saep (สับ, “หั่นเป็นท่อนๆ”)
คำกริยา
[แก้ไข]สับ (คำอาการนาม การสับ)
- เอาของมีคมเช่นมีดหรือขวานฟันลงไปโดยแรงหรือซอยถี่ ๆ
- สับกระดูกหมู
- สับมะละกอ
- กิริยาที่เอาสิ่งมีปลายงอนหรือปลายแหลมเจาะลงไป
- เอาขอสับช้าง
- เอาสิ่งที่เป็นขอเกี่ยวเข้าไว้
- สับขอหน้าต่าง
- (ในเชิงเปรียบเทียบ) อาการที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น
- สับด้วยสันมือ
- ถูกโขกถูกสับ
- ทำเชือกให้เข้าเกลียวตั้งแต่ 3 เกลียวขึ้นไปให้เขม็งแน่น เรียกว่า สับเชือก
- เปลี่ยนแทนที่กัน
- วางของสับที่
- ใส่รองเท้าสับข้าง
- เต้นรำสับคู่
- สับตัวจำเลย
- (ภาษาปาก, สแลง) ตำหนิ, ด่า
คำสืบทอด
[แก้ไข]- → ญัฮกุร: ซับ
คำพ้องความ
[แก้ไข]- (เปลี่ยนแทนที่): สลับ
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำคุณศัพท์
[แก้ไข]สับ
คำกริยาวิเศษณ์
[แก้ไข]สับ
- (โบราณ) สรรพ