สบ

ดูเพิ่ม: ส.บ., สบู่, สับ, สิบ, สิ๋บ, สืบ, สุบ, สุ๋บ, และ สูบ

ภาษาไทย

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากเขมร សព្វ (สพฺว, “ถูกต้อง; ทั้งหมด”), จากบาลี สพฺพ (“ทั้งหมด”); เทียบจ้วง soep (สบ, “พบ, เจอ”), จ้วงแบบจั่วเจียง roep,soep (รบ, สบ, “พบ,เจอ”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สบ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sòp
	ราชบัณฑิตยสภา	sop
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sop̚˨˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ศพ

คำกริยา

สบ (คำอาการนาม การสบ)

1. พบ, ปะ

   สบโชค

   สบตา

   สบเหมาะ

   ฟันบนสบฟันล่าง

2. ถูก, ต้อง

   สบใจ

   สบปาก

   สบอารมณ์

คำนาม

สบ

1. บริเวณที่แม่น้ำตั้งแต่ 2 สายขึ้นไปมาบรรจบกัน

   สามสบ

   สบเมย

คำคุณศัพท์

สบ

1. ทุก ๆ, เสมอ

   สบไถง

   ทุกวัน

   สบสมัย

   ทุกสมัย

รากศัพท์ 2

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สอ-บอ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sɔ̌ɔ-bɔɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	so-bo
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sɔː˩˩˦.bɔː˧/(สัมผัส)

คำวิสามานยนาม

สบ

1. อักษรย่อของ สระบุรี

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /sop˨˦/

คำนาม

สบ

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩈᩫ᩠ᨷ (ส็บ)

คำกริยา

สบ (คำอาการนาม การสบ)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᩈᩫ᩠ᨷ (ส็บ)

คำคุณศัพท์

สบ

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩈᩫ᩠ᨷ (ส็บ)

คำนาม

สบ

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩈᩫ᩠ᨷ (ส็บ)

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩈᩫ᩠ᨷ (ส็บ), ลาว ສົບ (ส็บ), ไทลื้อ ᦷᦉᧇ (โสบ), ไทใหญ่ သူပ်း (สู๊ป), ไทใต้คง ᥔᥨᥙᥱ (โส่ป), อาหม 𑜏𑜤𑜆𑜫 (สุป์)

คำนาม

สบ

1. ปาก