ภาวิย

ภาษาบาลี

รากศัพท์

ภู +‎ ณฺย (“แทน -ตพฺพ”) หรือ ภู +‎ อิ +‎ ณฺย; ภาวิย เป็นกิริยากิตก์ ภาววาจก

คำคุณศัพท์

1. (neuter singular only) ควรเป็น

คำกริยา

ภาวิย

1. gerundiveของ ภวติ

กิริยากิตก์

ภาวิย

1. ควรมี

การผันรูป

นปุงสกลิงค์ เอกวจนะเท่านั้น

ตารางการผันรูปของ "ภาวิย" (เพศกลาง)

การก \ พจน์	เอกพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	ภาวิยํ
กรรมการก (ทุติยา)	ภาวิยํ
กรณการก (ตติยา)	ภาวิเยน
สัมปทานการก (จตุตถี)	ภาวิยสฺส หรือ ภาวิยาย หรือ ภาวิยตฺถํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ภาวิยสฺมา หรือ ภาวิยมฺหา หรือ ภาวิยา
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ภาวิยสฺส
อธิกรณการก (สัตตมี)	ภาวิยสฺมิํ หรือ ภาวิยมฺหิ หรือ ภาวิเย
สัมโพธนการก (อาลปนะ)	ภาวิย