ภู
หน้าตา
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]การแบ่งพยางค์ | พู | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | puu |
ราชบัณฑิตยสภา | phu | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰuː˧/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | พู |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาสันสกฤต भू (ภู) หรือภาษาบาลี ภู; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ພູ (พู)
คำนาม
[แก้ไข]ภู
คำประสม
[แก้ไข]ดูเพิ่ม
[แก้ไข]รากศัพท์ 2
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาจีนเก่า 阜 (OC *buʔ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ພູ (พู), ภาษาคำเมือง ᨽᩪ (ภู), ภาษาไทดำ ꪝꪴ (ปุ̱)
คำนาม
[แก้ไข]ภู
คำประสม
[แก้ไข]คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]เขา — ให้ดูที่ ภูเขา
ภาษาบาลี
[แก้ไข]รากศัพท์ 1
[แก้ไข]จาก ภู ธาตุ
รูปแบบอื่น
[แก้ไข]เขียนด้วยอักษรอื่น
คำนาม
[แก้ไข]ภู ญ.
การผันรูป
[แก้ไข]แจกตามแบบ วธู
ตารางการผันรูปของ "ภู" (เพศหญิง)
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]จาก ภาษาสันสกฤต भू (ภู), จากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *bʰuH- (“to appear, become, rise up”). Cognates include ภาษากรีกโบราณ φύω (phúō), ภาษาอเวสตะ 𐬠𐬎 (บุ), ภาษาละติน fui and ภาษาอังกฤษเก่า beon (ภาษาอังกฤษ be).
ธาตุ
[แก้ไข]ภู
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/uː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ใช้ในบทร้อยกรอง
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาจีนเก่า
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีนเก่า
- บาลี links with manual fragments
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาบาลี/m
- คำหลักภาษาบาลี
- คำนามภาษาบาลี
- คำนามภาษาบาลีในอักษรไทย
- ศัพท์ภาษาบาลีที่สืบทอดจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาบาลีที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาบาลีที่สืบทอดจากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาบาลีที่รับมาจากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม
- ธาตุภาษาบาลี