ภู
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | พู | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | puu |
ราชบัณฑิตยสภา | phu | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰuː˧/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | พู |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
จากภาษาสันสกฤต भू (ภู) หรือภาษาบาลี ภู; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ພູ (พู)
คำนาม[แก้ไข]
ภู
คำประสม[แก้ไข]
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
จากภาษาจีนเก่า 阜 (OC *buʔ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ພູ (พู), ภาษาไทดำ ꪝꪴ (ปุ̱)
คำนาม[แก้ไข]
ภู
คำประสม[แก้ไข]
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
เขา — ให้ดูที่ ภูเขา
ภาษาบาลี[แก้ไข]
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
จาก ภู ธาตุ
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
เขียนด้วยอักษรอื่น
คำนาม[แก้ไข]
ภู ญ.
การผันรูป[แก้ไข]
แจกตามแบบ วธู
ตารางการผันรูปของ "ภู" (เพศหญิง)
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
จาก ภาษาสันสกฤต भू (ภู), จากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *bʰuH- (“to appear, become, rise up”). Cognates include ภาษากรีกโบราณ φύω, ภาษาอเวสตะ 𐬠𐬎 (บุ), ภาษาละติน fui and ภาษาอังกฤษเก่า beon (ภาษาอังกฤษ be).
ธาตุ[แก้ไข]
ภู
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/uː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ใช้ในบทร้อยกรอง
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาจีนเก่า
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีนเก่า
- คำหลักภาษาบาลี
- คำนามภาษาบาลี
- คำนามภาษาบาลีในอักษรไทย
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาบาลี/m
- ศัพท์ภาษาบาลีที่สืบทอดจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาบาลีที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาบาลีที่สืบทอดจากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาบาลีที่รับมาจากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม
- ธาตุภาษาบาลี